ATP Finals. Nadspodziewanie łatwy początek Nadala

/ Szymon Adamski , źródło: własne, foto: AFP

O ile pierwsze trzy spotkania tegorocznej edycji ATP Finals były niezwykle wyrównane i nie brakowało w nich zwrotów akcji, o tyle czwarte było jednostronne i monotonne. Nie martwiło to jedynie kibiców Rafaela Nadala. Hiszpan w bardzo przekonujący sposób pokonał 6:3, 6:4 Andrieja Rublowa. Już na pierwszy rzut oka było widać, który z tenisistów przystąpił do elitarnej imprezy po raz dziesiąty, a który w niej debiutował.

Nadal i Rublow stanęli naprzeciwko siebie po raz drugi. Ich pierwsze spotkanie miało miejsce ponad trzy lata temu w ćwierćfinale US Open (Hiszpan wygrał 6:1, 6:2, 6:2). Nie ulega wątpliwości, że od tego czasu tenisista z Moskwy wykonał ogromny postęp, jednak to nie tak, że tych dwóch pojedynków nie można ze sobą zestawić. Łączy je przede wszystkim fakt, że w obu przypadkach Rublow znalazł się w nowej dla siebie sytuacji. W Nowym Jorku debiutował w tak zaawansowanej fazie Wielkiego Szlema, natomiast dziś, w Londynie debiutował w turnieju ATP Finals. Wydaje się, że dwukrotnie okoliczności i stawka, o jaką toczyła się gra, go przerosły.

Wiele razy po nieudanych uderzeniach zdarzało się, że Rublow nie ukrywał rozgoryczenia. Miał do tego aż 22 okazje – tyle niewymuszonych błędów naliczyli statystycy 23-latkowi z Moskwy. To dwa razy więcej niż Nadalowi. Wracając jednak do frustracji, Rublow często wykazywał ją nie tyle reakcjami po wywołaniu autu lub trafieniu w siatkę, a samym sposobem, w jakim uderzał piłkę. Czasami bez wiary, czasami bez namysłu, a czasami ile fabryka dała, chociaż podejmowanie ryzyka wcale nie było konieczne.

Nadal od początku do końca kontrolował wydarzenia na korcie. Bardzo dobrze spisywał się przy własnym podaniu i ani razu nie musiał bronić się przed przełamaniem. Sam wykorzystał natomiast dwa z pięciu break-pointów. W pierwszym secie przełamał na 4:2, w drugim już w gemie otwarcia.

Tym samym śmiało można powiedzieć, że Hiszpan rozegrał najlepszy mecz od czasu zwycięstwa w Roland Garros. W paryskiej hali Bercy jego gra pozostawiała dużo do życzenia. W Londynie już na dzień dobry spisał się znacznie lepiej.

Nadal nigdy nie triumfował w ATP Finals, chociaż w imprezie startował już dziewięć razy. Najbliżej szczęścia był w 2010 i 2013 roku – wtedy rywale zatrzymywali go dopiero w finale.

W tegorocznej edycji wicelider rankingu ATP na pewno spotka się jeszcze z Dominikiem Thiemem i Stefanosem Tsitsipasem. Jeśli utrzyma wysoki poziom z dzisiejszego meczu, bardzo możliwe, że awansuje do półfinału, a wtedy wszystko będzie możliwe.


Wyniki

Pierwsza kolejka, Grupa Londyn 2020:

Rafael Nadal (Hiszpania, 2) – Andriej Rublow (Rosja, 7) 6:3, 6:4
Dominic Thiem (Austria, 3) – Stefanos Tsitsipas (Grecja, 6) 7-6(5), 4-6, 6-3

ATP Finals. Porażka Kubota i Melo na otwarcie

/ Dominika Opala , źródło: własne , foto: AFP

Łukasz Kubot i Marcelo Melo rozpoczęli rywalizację w ATP Finals 2020 od porażki. Polak i Brazylijczyk ulegli po zaciętej walce parze amerykańsko-brytyjskiej Rajeev Ram / Joe Salisbury 5:7, 6:3, 5-10. 

W ubiegłym roku Łukasz Kubot i Marcelo Melo także rywalizowali w grupie z duetem Ram / Salisbury. Wówczas lepsi byli Polak i Brazylijczyk po supertiebreaku. Tym razem również o losach meczu zadecydowała dodatkowa rozgrywka, jednak końcowy wynik nie był korzystny dla „naszej” pary.

Początek meczu był wyrównany i każdy z tenisistów starał się koncentrować na utrzymaniu własnego podania. Do ósmego gema nie rysowała się wyraźna przewaga żadnej z pary, ale przy stanie 4:3 Ram i Salisbury wywarli większą presję przy serwisie Kubota i uzyskali przełamanie.

Polak i Brazylijczyk jednak się nie poddali i dzięki refleksowi Melo przy siatce i świetnemu returnowi Kubota udało się odrobić straty, wyrównując na 5:5 i jednocześnie broniąc piłkę setową. Mistrzowie Wimbledonu 2017 nie poszli jednak za ciosem i w jedenastym gemie lubinianin ponownie stracił serwis. Tym razem Amerykanin i Brytyjczyk nie wypuścili przewagi z rąk i zapisali partię otwarcia na swoje konto.

Druga odsłona to zdecydowanie lepsza gra Kubota i Melo. Byli oni aktywniejsi przy siatce, a dodatkowo Polak zachwycał returnami. W efekcie para rozstawiona z „8” wyszła na prowadzenie 5:2 z przewagą dwóch przełamań. Przy stanie 5:3 „nasz” duet miał piłkę setową, ale Kubot nie wykorzystał okazji przy siatce. W kolejnym gemie jednak ponownie zdominował grę i uzyskali kolejnego breaka, wyrównując tym samym stan meczu.

W takim wypadku tenisiści musieli rozegrać supertiebreaka. W nim główną rolę odgrywał return, a szczególnie ten Rajeeva Rama. Amerykanin grał bezbłędnie w dodatkowej rozgrywce. Mistrzowie Australian Open 2020 stopniowo budowali przewagę i konsekwentnie zmierzali do pierwszego zwycięstwa w grupie Mike’a Bryana. Ostatecznie para rozstawiona z numerem „2” zakończyła spotkanie na swoją korzyść po prawie dwóch godzinach gry.

W pierwszym meczu w tej grupie Wesley Koolhof i Nikola Mektić pokonali niemiecki duet Kevin Krawietz / Andreas Mies.


Wyniki

Grupa „Mike Bryan”:

Rajeev Ram / Joe Salisbury (USA, Wielka Brytania, 2) – Łukasz Kubot / Marcelo Melo (Polska, Brazylia, 8) 7:5, 3:6, 10-5

Wesley Koolhof / Nikola Mektić (Holandia, Chorwacja, 5) – Kevin Krawietz / Andreas Mies (Niemcy, 3) 6:7 (3), 7:6 (4), 10-7

ATP Finals. Rachunki wyrównane. Dominic Thiem z pierwszym zwycięstwem

/ Natalia Kupsik , źródło: własne, foto: AFP

Od zwycięstwa zmagania w tegorocznej edycji ATP Finals rozpoczął Dominic Thiem. Po bardzo zaciętym, trzysetowym pojedynku notowany aktualnie w rankingu na trzeciej pozycji mistrz US Open pokonał Stefanosa Tsitsipasa 7-6(5), 4-6, 6-3.

W premierowym starciu singlistów podczas kończącego sezon prestiżowego Nitto ATP Finals na korcie spotkali się ubiegłoroczni finaliści imprezy. Na poziom rywalizacji, podobnie jak rok temu nie można było narzekać, ale tym razem inaczej potoczyły się losy stających naprzeciw siebie tenisistów. Pierwszy mecz gry pojedynczej turnieju, który od przyszłego roku zagościć ma w Turynie na swoją korzyść rozstrzygnął Dominic Thiem.

Obaj zawodnicy do rywalizacji przystąpili bardzo skoncentrowani, na swoim koncie pewnie zapisując własne gemy serwisowe. Jako pierwszy do ataku skutecznie ruszył Dominic Thiem, który błyskawicznie wypracował piłkę na przełamanie. Grającemu pod presją Stefanosowi Tsitsipasowi z pomocą przyszła jednak wtedy precyzyjna gra przy siatce. Po chwili w najlepsze trwała już zacięta wymiana ciosów z głębi kortu, a minimalną przewagę zdobywał raz jeden, raz drugi zawodnik. Na kombinacyjną grę częściej decydował się ateńczyk, ale nieco bardziej skuteczny w kluczowych momentach okazywał się jego rywal. Po spokojnie wygranym przez Greka piątym gemie, Austriak miał kolejne dwie okazje na objęcie prowadzenia. Żadnej z nich jednak nie wykorzystał. Jak się wkrótce okazało o losach pierwszej partii zadecydować musiał tie-break. Na tym etapie zmagań przewagę jako pierwszy wypracował Tsitsipas, a na tablicy pojawił się obiecujący dla niego wynik 4-1. Pokonany w ubiegłorocznym finale Thiem nie złożył jednak broni, by po chwili cieszyć się z piłki na wagę seta. Po bardzo widowiskowej akcji Austriak z uśmiechem na ustach zmierzał w kierunku ławki.

Mimo niekorzystnego dla Stefanosa Tsitsipasa rozstrzygnięcia seta ambitny 22-latek nie podłamał się. Już w pierwszym gemie drugiej odsłony sprawił rywalowi wiele problemów, ale Thiem zdołał jeszcze wtedy na swoją stronę przechylić szalę zwycięstwa. W tarapatach Austriak znalazł się jednak przy stanie po jeden w gemach. To wtedy przemyślana ofensywa Greka przyniosła mu trzy szanse na przełamanie. Ateńczyk wykorzystał drugą z nich, a tak osiągniętą przewagę potwierdził wkrótce przy własnym serwisie. Podrażniony tegoroczny mistrz US Open odpowiedział pewnie wygranym gemem, ale rywalowi nie był w stanie zagrozić przy jego podaniu. Na tablicy pojawił się wynik 2-4. Od tego momentu walka gem za gem trwała aż do stanu 4-5. Po chwili serwujący Tsitsipas stanął przed okazjami na wyrównanie stanu meczu. Do dokonania tego potrzebował tylko jednej piłki setowej.

Decydująca partia rozpoczęła się od gładko wygranego przez wyżej notowanego zawodnika gema serwisowego. W kolejnych natomiast wymianach nieco przygaszony w drugim secie Dominic Thiem tylko poszedł za ciosem. Błyskawicznie wypracował sobie break pointa, by po chwili wynik ustalić na 2-0. Tym razem jego rywal nie znalazł sposobu na skuteczną odpowiedź. Przy własnym podaniu Austriak na  koncie zapisał gema wygranego „na sucho”. Nadzieje fanów Greka na odwrócenie losów meczu pojawiły się przy stanie 3-1, kiedy to zanotował on okazję na przełamanie, a następnie jeszcze pięciokrotnie doprowadzał do równowagi. Waleczna postawa Tsitsipasa nie przyniosła jednak oczekiwanych przez niego rezultatów. Bardziej doświadczony z graczy nie pozwolił już wyrwać sobie z rąk zwycięstwa. Po dwóch godzinach i szesnastu minutach rywalizacji Dominic Thiem miał pierwsze piłki meczowe. Upragniony wynik zapewnił sobie za sprawą drugiej z nich.


Wyniki

Dominic Thiem (Austria) – Stefanos Tsitsipas (Grecja) 7-6(5), 4-6, 6-3

Linz. Ostatni w sezonie puchar padł łupem Sabalenki

/ Szymon Frąckiewicz , źródło: własne, foto: AFP

W finale kończącego sezon turnieju w Linzu spotkały się dwie najwyżej rozstawione tenisistki, czyli Białorusinka Aryna Sabalenka i Belgijka Elise Mertens. Dość pewne zwycięstwo odniosła ta pierwsza, sięgając po swój ósmy tytuł w zawodach WTA.

Aryna Sabalenka i Elise Mertens znają się bardzo dobrze i od dłuższego czasu tworzą solidną parę deblową. W ubiegłym roku triumfowały nawet wspólnie w US Open. W singlu dotychczas spotykały się pięć raz i trzykrotnie wygrywała Białorusinka. Ostatnio stanęły naprzeciw siebie w tym roku w Dubaju, gdzie w 1/8 finału łatwo zwyciężyła zawodniczka z Europy wschodniej. Dwa lata temu zdarzyło im się natomiast spotkać w finale turnieju z głównego touru. Wówczas, w Lugano, 7:5, 6:2 wygrała Mertens. W niedzielę Sabalenka perfekcyjnie zrewanżowała się za tamtą porażkę.

Pierwszy set spotkania o tytuł w Linzu był bardzo wyrównany i miał dość szalony przebieg. W większość i gemów gra toczyła się „na przewagi” i obejrzeliśmy aż pięć przełamań. Obydwie zawodniczki nie prezentowały szczególnie dobrej dyspozycji serwisowej. Sabalenka aż siedmiokrotnie popełniła podwójny błąd serwisowy. Ostatecznie jednak to ona przechyliła szalę zwycięstwa w tej partii na swoją korzyść. Po 68 minutach wygrała otwierającą część spotkania 7:5.

W drugiej partii serwis obydwu zawodniczek wyglądał już znacznie pewniej. Niestety nie oznaczało to, że byliśmy świadkami jeszcze bardziej emocjonującego widowiska. U Mertens zaczęły pojawiać się niedociągnięcia w innych elementach gry. W efekcie tym razem zdołała wygrać zaledwie dwa gemy i musiała uznać wyższość swojej koleżanki.

Dzięki temu wynikowi Białorusinka kończy ten nietypowy sezon z trzema tytułami w singlu, podczas gdy Belgijka pozostała bez żadnego triumfu.


Wyniki

Finał singla

Aryna Sabalenka (Białoruś, 1) – Elise Mertens (Belgia, 2) 7:5, 6:2

Błyskotliwy duet na drodze Kubota i Melo

/ Dominika Opala , źródło: www.atptour.com /własne, foto: AFP

Łukasz Kubot i Marcelo Melo po raz czwarty z rzędu wystąpią wspólnie w Nitto ATP Finals. Pierwszymi rywalami Polaka i Brazylijczyka w grupie będą Rajeev Ram i Joe Salisbury, triumfatorzy Australian Open 2020. 

W niedzielę Łukasz Kubot i Marcelo Melo przystąpią do rywalizacji w Turnieju Mistrzów. Na początek czeka ich spotkanie z parą rozstawioną z numerem dwa Rajeev Ram / Joe Salisbury. Bilans meczów pomiędzy tymi duetami to 2-2, jednak żadne z tych starć nie miało miejsca w tym sezonie. Wszystkie odbyły się w 2019 roku, a ostatnie zakończyło się zwycięstwem Polaka i Brazylijczyka podczas fazy grupowej Nitto ATP Finals.

Jonas Bjorkman, który występował w Finałach ATP osiem razy w deblu i raz w singlu, pokusił się o analizę par uczestniczących w tegorocznej edycji. Szwed triumfował w tej imprezie dwukrotnie w grze podwójnej (1994, 2006).

O dzisiejszych rywalach Kubota i Melo wypowiedział się następująco:

Zdecydowanie uważam, że pomogło im to, że jeden z zawodników jest nieco starszy, wnosi więc doświadczenie. Obaj przez ostatnie lata skupiali się na grze deblowej. Amerykanin jest już w tourze od dawna, grał też w singla, więc wie, na czym to polega. Obaj są błyskotliwi. Grają nieco falami, ale przez ostatnie dwa lata, odkąd występują razem, wykazywali też pewną konsekwencję. Wygląda na to, że dobrze się odnajdowali. Po prostu stawali się coraz lepsi i są zdecydowaniem zespołem, który lubię oglądać.

Z kolei Kubota i Melo szwedzki tenisista scharakteryzował tak:

Powiedziałbym, że to świetne połączenie. Jest Łukasz, który gra bardzo agresywnie, uderza piłkę niezwykle mocno. Z kolei Marcelo to sprytny zawodnik ze świetnym czuciem piłki. Ze swoim wzrostem ma ogromną przewagę przy siatce. Gra returny nieco lżej po to, by zaangażować do wymiany Kubota i ruszyć do siatki. Myślę, że to dobra mieszanka. To trudny zespół do pokonania, zwłaszcza, gdy Polak jest na fali. 

 

Linz. Deblowe partnerki powalczą o tytuł w singlu

/ Jakub Karbownik , źródło: Własne/www.wtatennis.com, foto: AFP

Aryna Sabałenka powalczy z Elise Mertens w niedzielnym finale Upper Austria Ladies Linz. Białorusinka i Belgijka to stare znajome. Wspólnie sięgnęły po pięć tytułów mistrzowskich w deblu.

Tenisistka z Białorusi ostatniej porażki w turnieju głównego cyklu doznała na kortach Rolanda Garrosa, w meczu trzeciej rundy. Po zakończeniu zmagań w Paryżu zawodniczka z Mińska wygrała już osiem spotkań z rzędu. W sobotę w meczu półfinałowym Sabałenka w trzech setach pokonała Barborę Krejcikovą. Wygrana ta pozwoli po raz pierwszy w karierze zakończyć jedenastej obecnie tenisistce rankingu sezon w top 10 zestawienia.

Jej rywalką w niedzielnym pojedynku będzie Elise Mertens. Tenisistka z Belgii w pierwszym z sobotnich półfinałów pokonała w trzech setach Jekaterinę Aleksandrową. Rosjanka to finalistka imprezy w Linzu sprzed dwóch lat. Co prawda wygrała pierwszą odsłonę, jednak kolejne dwa sety powędrowały na konto niespełna 25-letniej rywalki i to ona wystąpi w niedzielnym finale.

– To był ciężki pojedynek. Rywalka bardzo dobrze serwowała i ciężko mi się grało. W drugim i trzecim secie trochę jednak zmieniłam taktykę, zaczęłam grać bardziej odważnie i to przyniosło efekt. Cieszę się, że będę miała możliwość wystąpienia w finale. Jest to dla mnie bodziec do dalszej pracy – podsumowała sobotnie wydarzenia Mertens, która powalczy o szósty tytuł singlowy w karierze.


Wyniki

Półfinał singla:

Aryna Sabałenka (Białoruś, 1) – Barbora Krejcikova (Czechy) 7:5, 4:6, 6:3

Elise Mertens (Belgia, 2) – Jekaterina Aleksandrowa (Rosja, 4) 2:6, 6:1, 7:5

Korespondencja z Sofii. Pierwszy skalp młodego wilczka

/ Redakcja , źródło: własne, foto: Andrzej Gliniak / Tenisklub

Tenis bywa okrutny. 19-letni Jannik Sinner wygrał finał w Sofii, mimo że więcej punktów (97-93) zdobył Vasek Pospisil. Kanadyjczyk posłał też więcej asów niż rywal (14-4). Najważniejsze punkty zdobywał jednak Włoch i po dwóch godzinach i piętnastu minutach wygrał 6:4, 3:6, 7:6(3).

Korespondencja z Sofii, Andrzej Gliniak

Był to jego pierwszy triumf w cyklu ATP Tour. Początek meczu należał do młodziutkiego Włocha. Sinner zaczął odważnie i bez kompleksów wobec doświadczonego, starszego o 11 lat przeciwnika. W otwierającym gemie miał trzy break-kpointy. Żadnego nie wykorzystał, jednak co się odwlecze, to nie uciecze. W kolejnym gemie serwisowym Pospisila przy pierwszej okazji przełamał Kanadyjczyka. Prowadzenia nie oddał już do końca seta i triumfował 6:4.

Drugą partię Pospisil zaczął najgorzej jak mógł – od straty serwisu. Kiedy wydawało się , że finał skończy się w dwóch setach, Kanadyjczyk wrzucił wreszcie piąty bieg. Błyskawicznie, do zera odłamał Sinnera. Decydujący moment nastąpił w szóstym gemie. Przy swoim serwisie Włoch popełnił kilka prostych błędów, które dały Pospisilowi przełamanie. Do końca seta Kanadyjczyk nie stracił już punktu przy swoim podaniu i wygrał 6:3.

O zwycięstwie decydowała zatem trzecia partia. Świetnie rozpoczął ją Pospisil, który miał dwie szanse na przełamanie. Sinner się jednak obronił. Od tego momentu obaj tenisiści szli łeb w łeb aż do tie-breka. Włoch zaryzykował na returnie i to się opłaciło. Dwukrotnie odebrał podanie rywalowi i przy pierwszej piłce meczowej mógł unieść ręce w geście triumfu.

-To był dla mnie bardzo ciężki mecz – mówił Sinner. – W przekroju całego meczu Vasek grał prawdopodobnie lepiej ode mnie. Mimo tego wygrałem i tym bardziej doceniam wartość tego sukcesu. Czułem, że publiczność delikatnie mnie faworyzuje , dlatego chciałbym bardzo podziękować kibicom. To był dla mnie wyjątkowy, szczęśliwy tydzień.

– Triumfowałem 7:6 w decydującym secie. Takie, historyczne, dla mnie zwycięstwo smakuje znacznie lepiej niż wygrana 6:1, 6:1 – dodał Włoch.

Jannik Sinner to najmłodszy zwycięzca turnieju rangi ATP od 2008. Japończyk Kei Nishikori w wieku 18 lat triumfował wtedy w imprezie w Delray Beach. W drodze do finału w Sofii Sinner stracił zaledwie jednego seta (z Alexem de Minaurem). Po zwycięstwie w stolicy Bułgarii Włoch zakończy sezon w TOP 40 rankingu ATP.

Andrzej Gliniak

Jurgen Melzer – pierwszy od dziewięciu lat występ w ATP Finals i… na pewno ostatni

/ Szymon Frąckiewicz , źródło: własne, EssentialySports, ATP, foto: AFP

Jurgen Melzer w wieku 39 lat po raz trzeci w karierze wystąpi w turnieju ATP Finals. Austriak „rzutem na taśmę” zakwalifikował się do londyńskiego turnieju, dochodząc wraz z Rogerem Edouardem-Vasselinem do finału w Sofii. Jeśli wiedeńczyk nagle nie zmieni decyzji, będzie to jego ostatni udział w kończących sezon zawodach. Po Australian Open ma zamiar zakończyć karierę.

Choć w ostatnich kilkunastu miesiącach Jurgen Melzer zdaje się przeżywać „drugą młodość” i osiąga najlepsze wyniki od lat, to zapowiada, że Australian Open 2021 będzie jego ostatnim profesjonalnym turniejem w karierze. Najpierw jednak Austriak będzie miał jeszcze szanse na sukces w turnieju ATP Finals i to on może być bardziej traktowany jako okazja do ukoronowania bogatej kariery.

Urodzony w Wiedniu tenisista jest wybitnym deblistą. W rankingu gry podwójnej zajmował niegdyś 6. miejsce. Ma na swoim koncie dwa tytuły wielkoszlemowe. Obydwa zdobył u boku Niemca Philippa Petzschnera. Najpierw, w 2010 roku triumfowali w Wimbledonie. Rok później – w US Open. W tym drugim finale pokonali Mariusza Fyrstenberga i Marcina Matkowskiego. W tym samym sezonie w Wimbledonie również wznosił puchar, jednak tym razem w mikście w duecie z Czeszką Ivetą Benesovą.

Nie wiodło mu się aż tak dobrze w turniejach rangi ATP Masters 1000. Wygrał jedynie raz. W 2010 wraz z Hindusem Leanderem Paesem triumfowali w Szanghaju, gdzie okazali się minimalnie lepsi od… Fyrstenberga i Matkowskiego. Swój drugi i ostatni finał w zawodach tej rangi Melzer rozegrał cztery lata później. Tym razem stanął po jednej stronie kortu z „Matką”. Musieli oni jednak uznać wyższość Boba i Mike’a Bryanów.

Sezony 2010 i 2011 były zdecydowanie najlepszymi w karierze 39-latka. To w nich też poprzednio kwalifikował się do udziału w zawodach ATP Finals. Plac gry dzielił z Petzschnerem, jednak nie były to występy szczególnie udane. W obydwu przypadkach wygrali oni tylko jedno spotkanie grupowe i kończyli zmagania na trzecim, nie dającym awansu do półfinału, miejscu.

Kolejne lata nie były jednak tak udane. Między triumfem w US Open, a początkiem ubiegłego roku, Melzer tylko raz cieszył się z turniejowego zwycięstwa. Miało to miejsce w 2014 roku w jego rodzinnym Wiedniu i był to ostatni triumf u boku towarzyszącego mu na kortach przez wiele lat Petzschnera. Do deblowej czołówki 29. aktualnie zawodnik deblowego rankingu powrócił niespodziewanie w 2019 roku. Zwyciężał w zawodach w Sofii i Marrakeszu, a w Umag i Hamburgu docierał do finału. Nie miał jednak stałego partnera, co odebrało mu szanse na udział w wieńczącej sezon imprezie w Londynie.

Teraz, po dziewięciu latach, Austriak ma szanse poprawić wreszcie swoje osiągnięcia w hali O2 u boku kończącego niebawem 37 lat Edouarda Rogera-Vasselina z Francji. Panowie grali ze sobą przez większość tego wyjątkowego ze względu na okoliczności sezonu i osiągali solidne wyniki. W ubiegłym miesiącu sięgnęli po tytuł w Petersburgu, a w tym tygodniu dotarli do finału w Sofii. Ten wynik wystarczył im do zapewnienia sobie miejsca w ATP Finals, o które do ostatnich chwil rywalizowali z Jamiem Murray’em i Nealem Skupskim. Zresztą, z Brytyjczykami mieli zmierzyć się w finale w stolicy Sofii. Poddali jednak ten mecz walkowerem, aby złapać chwilę oddechu przed rywalizacją nad Tamizą.

Dla Austriaka i Francuza kluczowa w walce o czołową ósemkę w rankingu za ten sezon okazała się stabilna dyspozycja. Bowiem choć wygrali tylko jeden turniej, a w zawodach wielkoszlemowych spisywali się poniżej oczekiwań, to aż 10-ciokrotnie w tym sezonie docierali co najmniej do ćwierćfinału zawodów ATP. Jest to najlepszy wynik w stawce. Faworytami do zwycięstwa w Londynie zdecydowanie nie są, ale ich doświadczenie, brak presji i atmosfera „łabędziego śpiewu” Melzera mogą sprzyjać im w sprawieniu niespodzianki.

W pamięci należy mieć też solidne osiągnięcia wiedeńczyka w singlu. W kwietniu 2011 roku był on nawet 8. zawodnikiem rankingu gry pojedynczej. Pięciokrotnie wygrywał też turnieje singlistów w tourze. Pierwszy triumf odniósł już w 2006 roku w Bukareszcie. Trzy i cztery lata później nie miał sobie równych „u siebie” w Wiedniu. W 2012 roku dołożył jeszcze tytuł w Memphis, a w 2013 w Winston-Salem. Jego największym singlowym sukcesem jest jednak sensacyjny półfinał Roland Garros z 2010 roku. W Paryżu zatrzymał go dopiero sam Rafael Nadal. Wcześniej Melzer zdołał „odprawić” Davida Ferrera i, wychodząc ze stanu 0-2 w setach, Novaka Dżokovicia.